NASA GISTEMP: Globalna anomalia temperatury października druga najwyższa w historii pomiarów

Zgodnie serią pomiarową NASA GISTEMP globalna anomalia temperatury października 2017 osiągnęła +0.90K w stosunku do okresu referencyjnego 1951-1980 i tym samym była druga najwyższa w historii pomiarów (w tej serii). Należy jednak zauważyć, że różnica pomiędzy październikiem 2016 i 2017 leży w granicach błędu oszacowania i wynosi zaledwie 0.01K. Jest bardzo znaczące, że tak wysokie anomalie występują w roku, który odznacza się neutralnymi warunkami ENSO, szczególnie że pod koniec roku ubiegłego panowała La Niña. Takie warunki powinny skutkować anomaliami nieco niższymi.

Poniżej mapy rozkładu anomalii temperatury globalnej. Obie mapy pochodzą z NASA GISS, przy czym mapa druga została zaprezentowana na Twitterze.

Jak widzimy, stosunkowo mało było regionów, w których średnia temperatura października była poniżej normy z lat 1951-1980. W obszarach zamieszkałych było tak w zasadzie jedynie w zachodniej części kontynentu północnoamerykańskiego i w RPA, a także miejscami we wschodniej części Azji.

Warto zwrócić uwagę, że w analizie NOAA bieżący październik znajduje się dopiero na miejscu czwartym. Rzut oka na poniższą mapę (źródło: NOAA) pozwala dostrzec, dlaczego tak jest:

[xyz-ips snippet=”s2-ad”]

Po pierwsze zwraca uwagę fakt, że anomalie prezentowane na powyższej mapie są znacznie niższe, niż na tej od NASA. Jest to wynikiem użycia innego okresu referencyjnego służącego do wyciągania anomalii: o ile GISTEMP używa 1951-1980, o tyle dla NOAA jest to (w tym przypadku) 1981-2010. Jednak sam fakt zmiany okresu referencyjnego nie powinien powodować takich różnic. Główną przyczyną tego, że w serii NOAA (NCEI) październik 2017 wylądował dopiero na miejscu czwartym jest fakt, że obszary polarne nie są w niej analizowane (z uwagi na małą ilość danych), a ponieważ były one (zarówno Arktyka, jak i Antarktyka) w październiku wyjątkowo ciepłe, stąd usunięcie ich z analizy obniża oszacowanie anomalii globalnej.

Październik 2017 był wyjątkowo ciepły również w seriach satelitarnych, poniżej analiza UAH (źródło):

Pomimo faktu, iż duet Spencer & Christy robią wiele, żeby mierzone wartości obniżyć, to i tak tegoroczny październik jest w ich serii dosyć wyjątkowy. Właściwie jest to jeden z najcieplejszych miesięcy w całej serii z anomalią charakterystyczną raczej dla pełni El Niño, niż dla warunków neutralnych połączonych z rozpoczynającą się (być może) anomalią La Niña. Wystarczy zresztą spojrzeć na wykres, żeby zwrócić uwagę, że miesiąc ten jest cieplejszy, niż dowolny miesiąc, jaki wystąpił w czasie El Niño 2010, a prezentowana 13. miesięczna średnia ruchoma nadal jest wyższa od maksymalnej jej wartości z tamtego czasu. Podobnie jest w satelitarnej serii RSS TLT 4.0, przy czym tutaj październik jest nieco chłodniejszy od września.

Oszacowanie pochodzące ze strony http://www.karstenhaustein.com/climate.php pozwoliło nam już wcześniej przypuszczać, że październikowa anomalia temperatury będzie wysoka. Jednocześnie ta sama analiza wskazuje, że najprawdopodobniej anomalia listopadowa będzie nieco niższa (uwaga, poniższy wykres oparty jest o okres referencyjny 1981-2010, stąd wartości średnie są inne, niż wg NASA GISS):

[xyz-ips snippet=”s1s1z-ads”]

W powyższej serii zwraca uwagę fakt, że od początku maja obserwujemy stopniowy wzrost anomalii temperatury półkuli północnej aż do wartości zbliżonych do tych z początku roku. Podobnie ma się rzecz z temperaturami globalnymi, a to za sprawą tego, że anomalie na półkuli południowej nie wskazują na żaden istotny trend. Pamiętajmy jednak, że seria ta nie jest homogeniczna z uwagi na zmiany, jakie przechodzi model GFS (update modelu miał miejsce w lipcu).

Trudno powiedzieć, jaki ostatecznie będzie wynik dla roku 2017. Nie jest wykluczone, że w grudniu będziemy mieli do czynienia z dużym ochłodzeniem na półkuli północnej (jak to miało miejsce np. w styczniu), póki co rok ten „walczy” o drugie miejsce na liście lat najcieplejszych w historii pomiarów instrumentalnych.