by Na początku minionej zimy świat obiegła informacja o tym, że dane meteorologiczne ze stacji Barrow na Alasce zostały automatycznie odrzucone jako błędne. Okazuje się, że niezwykła sytuacja na Alasce panowała nie tylko na początku zimy, ale przez cały okres od listopada do marca.
Żeby poznać kontekst, należy sobie uświadomić, że w latach 1923-2010 najwyższą średnią temperaturę okresu listopad-marzec notowano w 1935 r. i wynosiła ona -21.2°C. W kolejnych 30. leciach wynosiła ona przeciętnie:
- -24.2°C (ciepły okres w Arktyce 1923-1952)
- -24.3°C w okresie 1931-1960
- -24.4°C w okresie 1941-1970
- -24.7°C w okresie 1951-1980
- -24.3°C w okresie 1961-1990
- -23.9°C w okresie 1971-2000
- -23.1°C w okresie 1981-2010
Ostatnie lata charakteryzują się gwałtownym wzrostem temperatury miesięcy listopad-marzec w Barrow, co związane jest z coraz późniejszym zamarzaniem mórz Beauforta i Czukockiego. Średnia temperatura tych miesięcy w okresie 1991-2017 wzrosła do -22.1°C, a w latach 1991-2018 do -21.9°C. Właśnie szczególnie ostatnia zima jest pod tym względem niezwykła, ponieważ średnia temperatura w/w miesięcy wyniosła w Barrow -15.5°C, czyli aż o 5.7°C więcej, niż najwyższa zanotowana wartość w latach 1923-2010. Gwałtowny wzrost temperatury w miesiącach listopad-marzec obserwujemy w Barrow przede wszystkim od roku 2014. Niezwykłość owej sytuacji najlepiej pokazuje poniższy wykres.
[xyz-ips snippet=”s2-ad”]
Bazując na danych 1923-2017 anomalia temperatury powietrza wyniosła w tym roku dla tych 5 miesięcy średnio +8.3°C, co stanowi 4.2 odchylenia standardowego. Dla średnich z lat 1923-2000 wartości te wynoszą odpowiednio +8.8°C i 5.3σ.
Jak już wspomniano wcześniej, sytuacja ta najpewniej związana jest z późnym zamarzaniem mórz Beauforta i Czukockiego. Przy dodatkowo sprzyjającej cyrkulacji atmosferycznej powietrze do Barrow napływa znad otwartych, nie pokrytych jeszcze lodem mórz arktycznych, co skutkuje temperaturami znacznie wyższymi, niż normalnie.
Poniżej: zasięg pokrywy lodowej Arktyki 22 listopada 2005 i 2017.
Piękny przykład jak spadek pokrycia lodem Oceanu Arktycznego wpływa na klimat okolicznych lądów.
A mnie ciekawi czy na niedalekiej Grenlandii lato będą mieli bardzo ciepłe (czyli 20-25 stopni w Narsarsuaq lub Kangerlussuaq – bieguny ciepła na tej największej wyspie świata) bo jak na razie minione miesiące są tam nieszczególne
Z ciekawości sprawdziłem prognozy CFS. Prognozują one chłodne letnie miesiące na zachodnim wybrzeżu Grenlandii. Zwłaszcza nad Morzem Baffina ma być chłodno.
A za niedługo na północnych krańcach Syberii będzie cieplej niż w Hiszpanii. Niesamowita jest skala anomalii sięgająca prawie 30 stopnii i to w porze ciepłej
I dzięki temu mieszkańcy Syberii zamiast wciąż marznąć poczują wreszcie przyjemne ciepełko, a mieszkańców Hiszpanii nie będą męczyć wielkie upały. Temperatura się wyrówna i wszystkim będzie komfortowo.
Mi trochę mniej, bo miejsce w którym mieszkam jest 2 metry poniżej poziomu morza.